Welkom,

Ik ben Martijn, ik ben in 1987 begonnen met duiven. Mijn opa hield duiven, daar heb ik niet heel veel van meegemaakt. Wij hadden vroeger thuis altijd al een beesten boel. Na zijn overlijden kwam de vraag wil jij niet een paar duiven, dat leek mij wel leuk, weer eens wat anders, dus werden de kippen uit hun hok gegooid en kwamen er duiven in. Er kwamen 4 duiven, zwarte, ik vond dat een apart kleurtje namelijk. De winter mij verdiept in de duivensport, 2e hands klok aangeschaft, lid geworden van een vereniging. In het voorjaar bleken dit 3 doffers te zijn en 1 duivin. Gelukkig kon ik er 1 ruilen bij de duivenvriend van mijn opa, Martien van der Donck. Ik had dus 2 koppels. Hieruit kweekte ik mijn eerste jongen. Voor de 1e tour waren er maar 2 optijd. Voor de natour kwamen er nog extra jongen van die zelfde duivenvriend van mijn opa. De 1e wedvlucht was een succes, 2 duiven mee en 2 in de prijzen. Wel in de staart. Hierna was de pret over want we gingen gewoon op vakantie. De Natour was wisselend succes. In de winter werd het domein van de duiven uitgebreid met een tuinhuis, waardoor er ook met de oude kom worden gespeeld het jaar er op. Wat ik me nu kan herinneren, was dit jaar af en toe een prijsje.

In de winter 1989-1990 gingen we verhuizen, met hard werken was er voldoende geld verzameld om best een mooi hok neer te zetten op de Noord-Schalkwijkerweg. Mijn vader sponseerde de helft voor het werk verricht bij ons nieuwe huis. Er kwam een hok van 6,5 bij 2.40 en zoals het goed duivenmelker betaamd, was het hok eerder af dan het huis.  Inmiddels waren de duiven versterkt met duiven van Frits Hasert en Leo Buis, van Frits heb ik in die tijd hoop geleerd en hoop goede duiven gekregen. Van het oude duiven seizoen kan ik me niet super veel herinneren, regelmatig prijs, maar ook niet meer dan dat met overgewende duiven. De jonge duiven gingen stuk beter op nieuwe hok, wat resulteerde in de eerste hoogtepunten. 3e aangewezen jonge duiven, tegen in die tijd 40 vliegende leden en als afsluiter de eerste 1e.

Hierna werden de prestaties en de kwaliteit van de duiven langzaam steeds beter,  met hulp van Frits qua duiven en de goed uitpakkende kruisingen tussen die van hem en de duiven van Leo Buis, werden in de vereniging hier en daar wat kampioenschappen meegepakt. Ook het hok werd steeds verder verbeterd.

Geluk moet je soms hebben en vooral de gun factoor, ik kocht bij Ton Balk 12 broedhokken toen hij met de duiven stopte. Ik kreeg de vraag of ik nog intresse had in duiven, kleurtjes zijn bij mij altijd welkom, dus ik ging naar huis met 2 ooievaar doffers, maar niet zonder 2 duivinnen die ik kreeg om er mee te koppelen. Wist dat hij heel goed vloeg op de dagfond, maar de 2 duivinnen die ik meekreeg waren de 2 die hem het jaar ervoor aangewezen kampioen hadden gemaakt in de afdeling. De eerste ronde uit het een koppel was de beste beide speelden ze teletekst. De 2e gun was de 9000 van Ko van der Aar, deze doffer had zich al laten zien, ik heb hem dus overgewent wilde er mee gaan vliegen. Maar de kweker van de doffer wilde hem graag lenen, na de kweek kreeg ik hem terug, omdat het een eigewijze nog wat was, nam ik hem enkele keren mee en korfde ik hem in een keer op 200 km in. Hij moest even op gang komen, maar speelde op de dagfond in 1996 2x 1 en 2x 2. Later kreeg ik een jong op mijn hok wat toen was gekweekt de 399 zij herhaalde het kunstje in 2001.

In 1996 begonnen de leuke jaren, dat jaar was top op de dagfond, met maar 10 duiven voor die discipline kon ik zowaar meedoen met de grote jongens. Erg jammer van de snelle chateauroux waar ik paar minuten te kort kwam, maar een vroege op Bergerac maakte weer hoop goed.  Het resulteerde in een 4e kampioenschap in de Afd Haarlem. In de vereniging werd ik ook dat jaar oude duiven kampioen, het generaal moest ik laten, de jonge lieten het afweten op de laatste vluchten, niet verduisterd. In 1997 was het met oude net even te kort, de jonge gingen wel super met als top 1e in de afdeling en teletekst op Peronne. In 1998 was het eindelijk raak Generaal kampioen een mooie afsluiter voor de periode van duiven houden aan de noord-schalkwijkerweg.

Had dit jaar Rene Lasschuit leren kennen  en we konden heel goed door een deur, daarnaast werd het tijd het huis te ontvluchten en op eigen benen te gaan staan. In de winter werd het hok verhuist, de duiven overgewent en samen met buurman Rene de combinatie gestart. Met de oude duiven hadden we nog zn beetje een eigenhok, door elkaar op te jutten en erg mooi aan te vullen in de verzorging werd 1999 een top jaar. Mooie overwinningen en spannende momenten door het weigeren van het electronisch systeem maakte het een gevecht om het generaal kampioenschap tot de laatste vlucht. 4 punten was het verschil. 2000 was ook nog een heel mooi jaar, maar daarna werd het einde van de leukste 5 jaar van duiven houden ingezet. Een jaar laten vertrok Rene naar friesland en was de combinatie over. Nog een paar leuke vluchten gehad, een vroege Noord-Holland op Bourges jonge duiven en een mooie 5e Teletekst op Orléans Jonge duiven, maar in het algemeen begon het fanatisme met de duivensport minder te worden.

Toen mijn vrouw leren kennen verhuist, kinderen en een paar jaar geen duiven. Na een paar jaar de draad weer proberen op te pakken, maar eigenlijk wilde het niet echt lukken. Met een klein hokje in de achtertuin en een hokje voor vasthouders bij mijn moeder, modderde ik iets door. In 2014 met jonge weer de draad opgepakt, was best een aardig seizoen, in 2015 kon ik de lijn niet doorzetten door te onrustige thuis situatie. 2016 ging alweer wat beter met de jonge. Dit jaar probeer ik definitief de lijn naar boven weer in te zetten, kampioenschappen zullen lastig zijn, maar leuke uitslagen zijn het doel. Voorlopig is het nog een zoektocht naar goede en goed bij mij passende duiven.

Inmiddels zijn we paar jaar verder ( 2023) en door omstandigheden is het nog steeds niet echt gelukt alles goed op de rails te krijgen.

Maar we blijven volhouden, doel voor dit jaar alle oude duiven vluchten spelen en hopelijk knallen met de jonge duiven.